Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Si longus, levis; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Non semper, inquam;
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Multi enim et magni philosophi haec ultima bonorum iuncta
fecerunt, ut Aristoteles virtutis usum cum vitae perfectae
prosperitate coniunxit, Callipho adiunxit ad honestatem
voluptatem, Diodorus ad eandem honestatem addidit vacuitatem
doloris.

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut
mala, quae sint paria necesse est.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Idem adhuc;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Bork

Bork: Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Avaritiamne minuis?: Si enim ad populum me vocas, eum.
Frater et T.: His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Verum audiamus.: Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Venit ad extremum;: Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?